Więzozrost to ścisłe połączenie między dwoma kośćmi. Upraszczając można powiedzieć, że to połączenie mocniejsze niż zwykłe połączenie więzadłami.

Więzozrost piszczelowo-strzałkowy to połączenie między kością piszczelową a strzałkową na wysokości stawu skokowego. Więzozrost znajduje się nieco powyżej od stawu skokowego.

Do uszkodzenia więzozrostu dochodzi w dwóch sytuacjach:

Uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego występuje w rozległych skręceniach kostki. To tak zwane wysokie skręcenia. Objawem uszkodzenia więzozrostowego jest ból, niemożność stanięcia na stopie. Objawy wysokiego skręcenia są podobne do zwykłego skręcenia. Te dwa problemy wyglądają podobnie, a wymagają odmiennego leczenia! Z tego powodu, w przypadku skręceń konieczna jest ocena przez ortopedę specjalizującego się w leczeniu stawu skokowego.

Uszkodzenie więzozrostu może pojawić się w złamaniu kostki – wtedy najczęściej wymaga leczenia operacyjnego – spójrz poniżej.

Pierwsze informacje na temat stanu więzozrostu uzyskujemy z badania klinicznego – badania lekarskiego. W kolejnym kroku wykonuje się badanie RTG, szybką wstępną ocenę można przeprowadzić w badaniu USG. W przypadku uszkodzenia więzozrostu często sięgam po ocenę w badaniu tomografii komputerowej.

Zaplanowanie leczenia wymaga przeprowadzenia wcześniejszej diagnostyki. W zależności od stopnia uszkodzenia wybiera się adekwatną metodę leczenia. W mniej nasilonych uszkodzeniach będzie to unieruchomienie w bucie walker z chodzeniem o kulach. Większe uszkodzenia, zwłaszcza uszkodzenia ze złamaniem – wymagają leczenia operacyjnego. W przypadku podejrzenia uszkodzenia więzozrostu potrzebna jest konsultacja ortopedy specjalizującego się w leczeniu problemów stawu skokowego.

Operacja uszkodzonego więzozrostu strzałkowo – na czym polega

Generalnie leczenie operacyjne więzozrostu polega na jego anatomicznym nastawieniu – czyli ustawieniu kości strzałkowej i piszczelowej w takiej pozycji, jak przed urazem. W trakcie operacji często wykonuje się artroskopię do oceny ustawienia. Dodatkowo ocenia się ustawienie w RTG śródoperacyjnym. Następnie wykonuje się stabilizację więzozrostu: albo śruba więzozrostowa – albo zespolenia elastyczne jak TightRope (firmy Arthrex). Wybór sposobu nastawienia i sposobu stabilizacji lepiej pozostawić specjaliście od stawu skokowego.

Inaczej nazywane skręceniem więzozrostowym stawu skokowego lub wysokim skręceniem stawu skokowego. To taki rodzaj skręcenia (uszkodzenia więzadeł) stawu skokowego, który dotyczy więzozrostu. A ponieważ więzozrost znajduje się powyżej stawu skokowego – mówimy o wysokim skręceniu.

W przypadku około 10% skręceń stawu skokowego dochodzi do uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Skręcenie więzozrostu może początkowo wyglądać jak zwyczajne skręcenie, ale jest od niego znacznie poważniejsze – dlatego każde skręcenie powinno być ocenione przez lekarza.

W złamaniach kostki często dochodzi do uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. To są te cięższe złamania stawu skokowego. W części przypadków uszkodzenie więzozrostu jest widoczne na pierwszych zdjęciach RTG, w innych przypadkach potwierdzam uszkodzenie wykonując specjalne testy w trakcie zabiegu operacyjnego. W każdej sytuacji ważne jest odpowiednie leczenie uszkodzenia więzozrostu w złamaniu kostki.

Założenie śruby więzozrostowej (inaczej śruby na więzozrost) jest jedną z metod stabilizacji więzozrostu w przypadku jego uszkodzenia. Śruba więzozrostowa różni się od innych śrub sposobem założenia – poza tym jest to normalna śruba ortopedyczna. Śruba więzozrostowa jest wprowadzona od kości strzałkowej do kości piszczelowej powyżej linii stawu skokowego. Przy oglądaniu zdjęcia RTG zauważysz najdłuższą, poziomą śrubę (na zdjęciu poniżej zaznaczona czerwoną strzałką). Celem założenia śruby na więzozrost jest stabilizowanie kości strzałkowej i piszczelowej – w celu wygojenia łączącego je więzozrostu.

Sposób postępowania po założeniu śruby więzozrostowej nie jest jednoznaczny. W tradycyjnym postępowaniu wszyscy pacjenci przechodzili dodatkową operację około 2-3 miesiąca polegającą na usunięciu śruby więzozrostowej. Do tego czasu pacjentowi nie wolno było stawać na nodze.

W ostatnich latach okazało się, że ten dodatkowy zabieg w większości przypadków nie jest konieczny. Pacjenci mogą bez problemu wrócić do obciążania bez usuwania śruby. U swoich pacjentów usuwam śrubę więzozrostową rzadko – w przypadkach, kiedy przyniesie to poprawę funkcjonowania stawu.

Tutaj uwaga! Jak z każdą medyczną zasadą, także tutaj są wyjątki! Dlatego decyzja o usuwaniu lub nieusuwaniu śruby więzozrostowej i momencie wdrożenia obciążania musi być podjęta przez lekarza – najlepiej specjalizującego się w leczeniu stawu skokowego.

Inne nazwy tego problemu:

Uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego, wysokie skręcenie stawu skokowego, wysokie skręcenie, śruba więzozrostowa, śruba na więzozrost